Biggest maze in the UK. Now get lost! (Dag 4)

Ons verhaal tot nu toe eindigde met onze aanpassingen aan de typisch Engelse gewoontes. Engelse ponden, vreemde eetwaren in de supermarkten.. maar de grootste aanpassing is en blijft het links rijden. Nadat Linsay het gisteren mocht proberen was het nu mijn beurt om een volledige dag aan het stuur te zitten. Met nauwelijks verkeer op de weg trokken we in de vroege uurtjes richting Stonehenge. De toegang tot het prehistorisch monument opent voor het grote publiek pas om 9u30, maar voor ons (en een dertigtal anderen) gingen de poorten open om kwart voor zeven, net na zonsopgang. In tegenstelling tot toeristen die tijdens de openingsuren Stonehenge bezoeken en er enkel rond kunnen wandelen vanaf tien meter, krijgen we inner circle access. Van binnen in de cirkel zouden we de stenen vanuit een volledig ander perspectief kunnen aanschouwen. We hadden verwacht om met fanatieke Aziaten met hun alomflitsend fototoestel op een busje te zitten richting de cirkel, maar we kregen een volledig ander gezelschap..

Gewichtheffen bij Stonehenge

Een oudere man volledig gekleed in een lang gewaad en houten staf zat vooraan ons busje. Op verschillende plaatsen zagen we nog anderen die in lange gewaden en zeg maar bizar gekleed waren. Het waren moderne druides, die van de toegang voor de openingsuren gebruik maken om er een traditionele ceremonie op te voeren in  de 4500 jaar oude blauwstenen. Met een fel oplichtende zon leek Stonehenge pas echt magisch. Vaak hoor je veel teleurstellende reacties over het monument. Het zijn grote stenen! Wat had je dan anders verwacht? Na onze wijsvinger lam te hebben gedrukt met foto’s nemen trokken we terug naar het Visitor’s centre, waar we gauw met de auto richting onze kampeerplek reden. We hadden immers nog een ander item op ons reisschema staan vandaag.

Voor de reis hadden we het internet afgezocht naar het grootste doolhof van de UK. Toevallig lag dat op onze route en niet ver van Stonehenge. De Longleat Hedge Maze, gelegen in Longleat Safari & Adventure park ligt dan misschien in een park dat eerder voor kinderen is, het is behoorlijk indrukwekkend gemaakt. Ook de grootte van het park was iets wat we onderschat hadden. Het centrale stuk is het Longleat House, een oude mansion, omgeven door vele vierkante kilometers grond. De helft van die grond is vandaag een safaripark, waar we dan ook met onze auto doorreden. Waneer we onder de grote ingangspoort van het safaripark binnenrijden, lijkt het alsof we net in Jurassic Park gedropt zijn. Traagrijdende auto’s langs de groene heuvels waarop de dinosaurussen, euh… leeuwen, giraffen, wolven, tijgers..  rondlopen. Ze hebben dan misschien geen T-rex maar de apen zullen ons toch evenzeer bijblijven. Het woord apenstreken heeft opnieuw betekenis gekregen wanneer we door hun territorium reden. “Longleat is niet verantwoordelijk voor eventuele schade aangebracht aan uw auto”, stond te lezen. Indien bezoekers wilden konden ze dit gedeelte gewoon overslaan. “Wat doen we?”, vroeg Linsay. “Het is een huurauto.”, zei ik terwijl ik mijn schouders ophaalde. “Dus waarom niet?” Al gauw liep een klein aapje voor onze auto op de weg. Zijn blik kruiste die van ons en we weten niet of het de zon was die weerblonk in zijn ogen of gewoon deugnieterij. Maar het leek alsof hij een klein lachje op zijn gezicht toverde vooraleer hij een aanloop nam en op onze auto sprong. Al gauw bengelde hij aan onze zijspiegels en nam hij een zitplaats in op het dak van onze auto. Heelhuids bereikten we het einde van de safari, zonder ernstige schade aan de auto.

In het midden van het grootste doolhof van de UK!

In de namiddag verkennen we het andere gedeelte van het park mét het reuzendoolhof, iets waar ik zelf naar uitkeek. “Biggest maze in the UK. Now get lost!”, stond te lezen op het bord. De gemiddelde bezoeker doet er 25 minuten over, sommigen tot 45 minuten en anderen bereiken het midden nooit. Of we het echt moeten geloven weten we niet, maar wij bereikten het middenpunt in zo’n zeven minuten. Gewoon een goed orientatiegevoel of simpelweg dumb sheer luck. We weten het niet. Maar als we vanaf het midden nog wat verder willen ronddwalen wordt ons duidelijk dat het nu ook niet zo’n simpel doolhof is.. Gelukkig is het wegennetwerk hier in Zuid-Engeland heel wat duidelijker. Als onze gpsbereik het soms eens begeeft redden we het nog steeds om onze bestemming te bereiken. Gewoon goed orientatiegevoel of toch maar sheer dumb luck? You tell me.